Alweer een CD bespreking? Jawel! Maar het zal zeker niet zo zijn dat er iedere dag een nieuwe CD bespreking hier te vinden zal zijn. Maar om toch een beetje te kunnen laten zien (lezen en horen) hoe ik het bedacht had, vandaag nog maar eentje erbij.
Nu is deze niet zo heel erg moeilijk. Ik heb hem de afgelopen 2 weken al zeker 7 of 8 keer geluisterd. Heb je dan niets anders zal je misschien denken. Ja ik heb meer dan voldoende andere CD’s maar deze is voor mij gewoon heel speciaal.
Enige tijd geleden was ik maar eens gaan kijken van wat ik eigenlijk allemaal wil gaan zien op Graspop. Natuurlijk staan daar een aantal bands die ik niet echt meer hoef uit te zoeken omdat het eigenlijk logisch is dat je die gaat zien (voor mij althans). Denk aan Rammstein, Danko Jones, Deep Purple, Hatebreed etc. Maar er zijn ook een aantal bands die ik nog niet kende dus ben ik eens een beetje gaan zoeken en luisteren.
En op een gegeven moment kwam ik uit bij Battle Beast. Nooit van gehoord maar toch even de moeite genomen om te luisteren. Moest wel heel even goed kijken of ik de juiste clip had gekozen. Je weet niet wat je hoort(en af en toe ook ziet).
De band komt uit Finland en is opgericht in 2008. Volgens de bandleden spelen zij heavy metal/power metal. Dat het soms met redelijk wat power gaat klopt wel overigens.
De band bestaat uit de volgende leden: Nooma Louhimo (zang), Eeno Sipica (bas, zang), Pyry Vikki (drum), Juuso Soinio (gitaar), Janne Bjorknoth (keyboard) en Joona Bjorknoth (gitaar, alleen op tournee).
De band heeft voorafgaand aan de CD Bringer of Pain nog een 3-tal CD’s uitgebracht: Steel (2011), Battle Beast (2013) en Unholy Savier (2015).
Wat mag je verwachten. Kijk je op de website van de band zie je direct staan:
Battle Beast……100% metal, 0% bullshit
Nou dat mag je dus verwachten….denk je dan!
Als je de CD Bringer of Pain helemaal hebt geluisterd weet je volgens mij niet goed waar deze muziek nu thuishoort. Je kan met sommige nummers prima terecht op een metal festival. Maar ook voor bruiloften en partijen zijn nummer geschikt. En ja…..ik geef ze zelfs een prima kans op het Eurovisie Songfestival.
Maar het is vooral erg vrolijk. Muzikaal soms wat simpel maar metal hoeft ook niet altijd moeilijk te zijn. Een paar akkoorden en een heel vlot tempo kenmerkt de meeste nummers. De zang is over het algemeen prima. Hoor je ze alleen kan je precies al een voorstelling maken van de zangeres. Ga je daarna kijken zal je zien dat de stem past bij de persoon. Maar schrik niet wanneer je bij sommige nummers in het begin een soort van disco hoort. Zit er allemaal in.
De CD Bringer pf Pain telt 13 nummers. De nummers 11, 12 en 13 zijn bonus tracks. Je kan de CD gewoon aanzetten en alle nummers achter elkaar beluisteren (en ja dat kan bij elke CD, duh…..). Ze sluiten naadloos op elkaar aan.
Er zijn 2 nummers die er voor mij toch wel wat uitspringen. Dat zijn
“King for a day”
“Familiar Hell”
En “Dancing with the Beast” is echt het eerste volledige metal disco liedje.
Conclusie. Ik vind het een prima CD voor wanneer het me even tegen zit of zo. Ik word er echt heel erg vrolijk van. Kan ook niet echt stil blijven zitten. Het heeft iets wat ik moeilijk kan omschrijven. Het is gewoon…..leuk. En ik denk dat veel van jullie het absoluut niet met mij eens zijn en het echt helemaal niks vinden. Prima dat mag. Maar als zij Graspop openen en de modder is een meter diep maakt mij dat niks uit. ik ga ze zien en horen en vind dat nu al super!
ONS NIEUWS MUSIC 
Geef een reactie