Graspop 2017

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Verwacht deze keer zeker geen verslag waarin alle bands die ik heb gezien besproken worden. Het zou tot aan de volgende editie duren voordat ik dan klaar ben. Ik heb er volgens mij tussen de 30 en 35 gezien. Onbegonnen werk dus. Nee ik maak er maar iets luchtigs van. Misschien ook beter gezien de klimatologische omstandigheden. Voor alle reviews is er genoeg te vinden op internet. Maar daar vind je niet wat een gemiddelde festivalganger (en dat ben ik) nog meer ziet en hoort dan alleen muziek (of teringherrie zoals het thuisfront het noemt). Maar hier en daar een muzikaal uitstapje zal er ook zeker in te vinden zijn.

 

Nou laten we maar beginnen. En waar kan je beter beginnen dan bij het begin. Voor mij was dat op donderdagavond 15 juni. Omdat ik besloten had maar mijn eigen hotel mee te nemen moest er natuurlijk een vervoermiddel gezocht worden om tent en bijbehorende attributen van de auto naar de hotelplaza te vervoeren. Omdat de kids nu net uit de leeftijd van de bolderkarren zijn gegroeid moest ik even iets anders verzinnen. Gelukkig bracht de boodschappenwagen van vrouwlief uitkomst. Zodoende heeft ook zij dus haar steentje kunnen bijdragen. Tas er maar afgesloopt en viola een 1^e klas transportmiddel. Spulletjes er maar op gezet en dus klaar voor vertrek.

Op vrijdagochtend op pad, na natuurlijk eerste een innig en emotioneel afscheid van vrouw en kinderen. Dus meer van doeiiii jonguh en snurk, snurk vanuit de slaapkamers (inderdaad, ze zullen me wel missen).

Na een zeer voorspoedige reis van iets meer als een half uur (ja……het niet niks) kom ik aan in het Walhalla van de Belgische metalscène, Dessel. Ik word zeer vakkundig naar een groots opgezet parkeerterrein gestuurd. Daar aangekomen stap ik direct en een niet meer geheel verse chocoladepudding, daar neergelegd door waarschijnlijk een Desselse roodbonte. Ook mijn buurman maakt direct kennis met deze plaatselijke delicatesse.  Wel een voordeel, het schept meteen een band. Ook buurman, en even later ook buurvrouw, en ik gaan gezamenlijk richting het festivalterrein. Lekker gezellig keuvelend. Over wegen, paden, houten doorgangen, los zand en asfalt. Maar alles bij elkaar een beste trip. Maar aan alles komt een einde. Ook aan deze wandeltocht. We mogen door en krijgen ons polsbandje. Vervolgens naar de volgende controlepost. En gelukkig mogen we daar alles al uitpakken. Lekker handig, maar dan blijkt het toch niet de bedoeling te zijn om daar de tent op te zetten. Dus na goedkeuring alles maar weer ingepakt en opgeladen en weer door. Overigens prima daar die scherpe controle. Je weet het nooit met die malloten hier op aarde.  Overigens hoeven wij ons binnenkort geen zorgen meer te maken zoals je misschien hebt gelezen. Men bidt voor ons.  Volgend jaar waarschijnlijk ook op Graspop.

Aangekomen op de hotelplaza blijkt dat er meer mensen geboekt hebben. Het staat al aardig vol met meegebrachte kamers, en alle formaten en kleuren. Gelukkig krijgen wij een plaatsje aan de rand. Wel een stuk lopen maar ach, we hebben nog niet veel anders gedaan.

Nu weet ik uit ervaring dat we nu aan de rand staan maar dat het straks waarschijnlijk ineens ergens in het midden blijkt et zijn. Ik zoek dus meteen een herkenningspunt dat mij later kan helpen mijn kamer gemakkelijk terug te vinden. En dat zouden meer mensen moeten doen (zal later pijnlijk duidelijk worden).  Het opzetten en inrichten gaat redelijk snel. Natuurlijk helpen we elkaar en na ruim 45 minuten zijn we er helemaal klaar voor. Eerst maar een locker huren zodat ik niet alle waardevolle spullen mee hoef te nemen. Ook dat is vrij snel gedaan. Fijne lockers die werken met een cijfercode. Ook niet de meest handige uitvoering voor dit soort gelegenheden, maar daarover later meer. En dan het festivalterrein maar op. Muntjes halen en hoppa ik ben er klaar voor. Snel even rondje over het terrein. Direct valt op dat ik hier niks tekort ga komen. Voldoende gelegenheid voor te eten en te drinken. En wat een ruimte voor mainstage 1 en 2. Verder nog een paar wat kleinere podia waarvan het de  meeste binnen.

 

Eerst de muziek maar per dag. Niet erg uitgebreid maar wat opvallende zaken (in mijn ogen dan).

 

Vrijdag 16 juni

Deze dag staat voor de meeste bezoekers natuurlijk in het teken van Rammstein. De attractie van deze Graspop editie. Zij zullen de dag gaan afsluiten. Maar er is meer te zien en te horen.

Voor mij is zeker Battle Beast de band die ik met heel veel interesse wil horen. En zij maken het dan ook meer dan waar. Een verschrikkelijk goed optreden zetten ze neer waarin natuurlijk Noora Louhimo het stralende middelpunt is. Een verschrikkelijke druk mens op het podium maar daarbuiten de rust zelve.

Verder vind ik Metal Church en Black Star Riders wel aardig.

Dan hebben we Blue Oyster Cult en Europe. Deze bands moeten het echt nog hebben van hun oude successen maar ik vind het eerlijk gezegd ver over de top. Het straalt niet zo heel veel meer uit.

De echt grootste tegenvaller vind ik dan toch wel Epica. Ik was erg hoopval na het uitkomen van de laatste cd maar dit optreden viel me zwaar tegen. De zang was echt niet goed en niet goed op elkaar afgestemd. Wordt dan nog wel enigszins goedgemaakt door de muziek maar nee, echt een afknapper 1^e klas.

Afsluiter en hoogtepunt van deze dag is Rammstein. Maar Rammstein is meer dan muziek. Het is theater van de bovenste plank. Elke stap, elke beweging is ingestudeerd maar komt zeker niet als zodanig over. Het is een schouwspel van muziek, vuurwerk, lazer, beelden etc. Het is echt af. En wat je zeker niet moet vergeten, het is live ook nog eens heel erg goed. Prachtige show die een eerste prima dag doet afsluiten.

 

Zaterdag 17 juni

Deze dag zag ik vooraf eigenlijk als de meest leuke dag (voor mij dan). Met een aantal bands die ik goed vind of die ik heel graag eens wilde horen omdat ze op cd heel aardig klinken. Dus erg hoopvol aan de dag begonnen.

En hoe goed begint deze dag. Een bandje met de naam Avatar opent de dag. Nooit van gehoord maar vanaf zaterdag is dat anders. Wat een prima band is dat zeg. Super gave muziek en een meer dan geweldige show zetten die jongens weg. Wat een energie op het podium.  Echt gaaf.

Vervolgens Danko Jones. Leuke cd’s en volgens kenners ook live erg goed. En ze hebben helemaal gelijk. Een vriendelijke persoonlijkheid die er ook echt wel is voor zijn publiek. En de muziek is ook echt prima.

Dan Alter Bridge. Zo’n 2 weken geleden gezien in 013 in Tilburg. Echt mijn band als het om gitaren gaat. En dan valt het toch weer wat tegen. Was een prima optreden maar ik vond ze in 013 gewoon beter. Is even niet anders.

En dan onze vrienden van FFDP. Iedereen natuurlijk benieuwd na het gebeuren in Tilburg. Jammer dan misschien maar hier zetten  ze en degelijk optreden neer. Prima eigenlijk.

En dan Deep Purple. Door mij vooraf toch wel een klein beetje met een glimlach ontvangen. Wat mag je daar nu nog van verwachten. Aan de andere kant is dit wel de groep waarmee deze “ellende” voor mij is begonnen. Wat zal ik geweest zijn, 15 of 16 jaar. Lange haren, lange bakkebaarden, gympen, spijkerbroek en spijkerjas.  Made in Japan op de platenspeler op je kamer en het volume op maximaal. Dus toch ook wel benieuwd. En tja…..het klinkt allemaal nog wel en natuurlijk blèr je de songs allemaal mee. Maar merk ik ook hier al direct dat de wat nieuwere songs me wat minder aanspreken (hoewel de laatste cd weer erg goed is). Het is vooral sentiment. Want de echte Purple sound is het niet meer. In het begin met een simpele synthesizer en nu met een veelvoud daarvan waar je echt alle geluiden uit kan halen.  En de energie is een stuk minder, maar gezien de leeftijd ook logisch. Je ziet het hier (en een dag later ook bij de Scorpions) dat orgel en drumsolo’s ingelast worden waarbij de rest naar achteren gaat (rust??). Maar het is wel gewoon leuk.

Wat nog leuk is om te vermelden is het volgende. Net voor het begin van het optreden bemerk ik achter mij een wat zenuwachtig geschuifel en iemand die erg druk aan het praten is. Achter mij staat een klein wat op leeftijd zijnd vrouwtje (ja…..zelf ben ik ook aardig op leeftijd maar deze was nog van een lichting eerder). Naast haar een wat (zeg maar veel) jongere dame. Ik vraag aan het vrouwtje of ze voor mij wil staan zodat ze misschien wat meer kan zien. Natuurlijk en na wat kletsen blijkt het een oma te zijn met haar kleindochter. Ze wilde zo graag Deep purple zien. Dat vind ik nu mooi. En wat nog veel mooier is, en dat siert echt dit volk, binnen no time stonden ze gewoon 1^e rij. Super!

Afsluiter van de avond was Inflames. Klinkt wel aardig maar niet echt mijn ding.

 

Zondag 18 juni

Ook deze dag start voor mij met een aangename verrassing, de Engelse band The Raven Age opent deze dag. En het is een voltreffer. Ga ik zeker volgen,

Met optredens van Ugly Kid Jo en Alestorm wordt het van subtropisch al heel snel tropisch. Twee prima optredens die het publiek ook zeker kan waarderen.

Airborne is leuk maar ook wel verschrikkelijk voorspelbaar. Het bierblikje op het hoofd kennen we nu onderhand wel.

Dan komt Hatebreed. Hahaha…..hier gaan de diehards heen en vluchten de Pinkeltjes. Maar daarover later meer.

Steelpanther. Voor mij de meest waardeloze band van het hele festival. Goedkoop Duits vermaak wat een plekje moet krijgen bij Muziek op het plein of zo. Gadverdamme….voor mij pure gaymetal.

Evanescence gaf mij mooi de gelegenheid om lekker gestrekt in het gras even te rusten en lekker te luisteren.

Vervolgens Rob Zombie. Nooit van gehoord maar mij werd de tip gegeven hier zeker naar toe te gaan. En spijt heb ik geen seconde gehad. De man is compleet gek, teksten slaan over het algemeen nergens op maar er zit een dreun in zijn muziek die gewoon zorgt dat je in beweging moet komen. Wat een geweldige act is dit zeg.

De Scorpions is ook een beetje het Deep Purple verhaal. Wel een heel leuk optreden. Ik heb dit als ontzettend leuk ervaren, gewoon ook door de mensen om me heen hier. Het was echt super!!!

 

Het festival werd afgesloten door Sabaton. Ik heb hier maar een klein deel van gezien. Het was namelijk precies dezelfde show die ik nog niet zolang geleden gezien heb ik Amsterdam. En  toen was ik ook niet heel erg onder de indruk. Sabaton is leuk om een keer te zien maar dan heb je het ook wel gehad.

 

Het dagelijkse leven

Behalve het luisteren naar muziek is er natuurlijk ook nog een ander  leven op een festival. Veel mensen blijven gedurende het gehele festival op, of rondom, het terrein aanwezig. Ik deze keer dus ook. Zoals al eerder aangegeven heb ook ik mijn mobiele hotelkamer op het grote terrein neergezet. En zoals gezegd al meteen een herkenningspunt gezocht zodat ik in de nacht het gemakkelijk terug zou kunnen vinden. Maar iedereen had dat blijkbaar gedaan. Veel gasten waren na afloop van de optredens ineens hun hotelkamer kwijt. En ga dan maar eens zoeken tussen de duizenden exemplaren wanneer je niet precies weet waar je moet zijn. En dan heb je ook nog overal die lijnen tussen de tenten die dan ineens dienst gaan doen als struikeltouw. Ik heb ze gehoord en gezien, zoekend, vloekend en tierend. En in de ochtend bleek ook dat een aantal leiden het blijkbaar ook opgegeven hadden en maar ergens tussen een paar tenten in zijn gaan slapen. Maakt het uit, het was toch mooi weer. En ik weet het niet zeker maar misschien heeft ook het consumeren van bepaalde vloeistoffen hier wel een rol bij gespeeld.

Hetzelfde probleem hadden deze lieden bij het openen van hun locker. Dan blijkt een 4-cijferige code ineens toch lastig om te onthouden.

Zoals ook thuis was het hier vroeg opstaan, douchen en ontbijten. Wel  opvallend dat ik dat bijna in mijn eentje moest doen. Het merendeel van de bevolking was nog niet zover om weer wakker te worden. En was men dan toch wakker had ik vaak het idee dat ze nog even onder de strijkbout moesten. Maar goed, zo hier en daar was er toch ook wel een fit exemplaar te vinden zodat het ontbijt toch niet in alle eenzaamheid genuttigd hoefde te worden.

En als het dan weer tijd was voor muziek kwam de meute in beweging. Het had dan wel wat weg van vluchtelingen in zo’n tentenkamp. Hele rijen langzaam lopende mensen tussen tenten en overal opwaaiend zand. Overigens ’s avonds terug leek het meer op een scene uit The walking Dead. Zombies schoorvoetend op weg naar prooi.

En voor de optredens begonnen lekker zitten op het festivalterrein. Met een kopje koffie beetje kletsen met mensen die je tegenkomt. Super leuk, zeker met al die verschillende nationaliteiten.

En zo drie dagen lang. Heerlijk, weer terug naar vroeger, primitief kamperen.

 

Het volk

Ik heb dit jaar 2 festivals mogen meemaken. Paaspop en Graspop. En kan dus enigszins een verschil aangeven. En dan even niet over de muziek. Zeg dat bij Paaspop 20% echt voor de muziek gaat en 80% vooral andere dingen belangrijk vind. Bij Graspop wil ik het wel omdraaien. Zo’n 80% echt voor de muziek en 20% voor andere zaken. En die laatste groep dat zijn dan de vaak jongere gasten die denken dat wanneer je een bandshirt aandoet je volledig metal bent.  Ze lopen vooral te drinken en zijn vaak vervelend bij een optreden omdat ze ineens weer weg moeten of naar een andere plek. Vaak zie ik ook de wat boze blik bij anderen wanneer er weer zo eentje voorbij komt.

 

Wat hier vooral leuk is zijn de gasten uit zoveel verschillende landen maar wel allemaal met deze passie. En dat geeft een heel bijzondere sfeer. Deze 80% kan het prima vinden met elkaar en heeft ook respect voor elkaar. Maakt niet uit hoe of wat je bent, je bent een van allemaal.

En dan zijn er de pinkeltjes. De stoere mannen die snel voor naar het podium gaan om niks te missen. Maar vervolgens wanneer het begint en het echte publiek zich begint te roeren niet weten hoe snel ze weer weg moeten komen.  Die zitten waarschijnlijk nog op cursus.

 

Laatste woord

Een festival om niet snel te vergeten. En een ervaring op zich. Volgend jaar zeker weer wat mij betreft.

Ik ga dan ook heel erg tevreden weer naar huis. Wel even schrikken wanneer de aangegeven route volg richting de autobaan. Ik snap dat je de dorpsbewoners hun rust gunt maar dit was wel een flinke omleiding. Maar ach wat maakt het uit. Of je nou om 02.00 of 03.00 uur thuis bent. Deze ervaring heb ik toch en neemt niemand me meer af. Het was een geweldig festival.