Appelpop

Ik heb besloten om me maar aan te melden als vrijwilliger voor Appelpop. Ik heb dan toch vakantie dus dat past mooi. In eerste instantie alleen voor bardienst op zaterdag 9 september (samen met mijn dochter) maar later wordt dat toch ook helpen bij de opbouw van het festival.

Het avontuur begint eigenlijk op 20 augustus. Er is dan een bijeenkomst voor alle vrijwilligers in restaurant De Beurs in Tiel. Samen met mijn dochter reizen we af naar het mooie Tiel. Ik was er nog nooit geweest maat moet zeggen dat het een prachtig stadje is aan de rivier de Waal. We parkeren de auto op het festivalterrein.

Na een stukje lopen vinden we in hartje Tiel restaurant de Beurs. Het is mooi weer en we zien buiten een behoorlijke mensenmassa. We worden keurig ontvangen en krijgen hier al gelijk een polsbandje, beetje vroeg denk ik. Maar het is met een reden. Met dit bandje kan je aan de bar gewoon je wat te drinken gaan halen. Het begin is dus al prima!

Er volgt een uitleg van ongeveer 2 uur. Het eerste uur over allerlei algemene zaken en het tweede uur specifiek over het werk achter de bar. En al snel blijkt dat we hier te maken hebben met een goed georganiseerd gebeuren. Maar ook logisch na zoveel jaar ervaring. Alles blijkt, voor zover we nu horen, goed geregeld te zijn voor ons als vrijwilliger. Zo is er het VOT (Vrijwilligers Ondersteunings Team) waar je altijd terecht kan met vragen, lenen van spullen etc. Ze zijn tijdens de opbouw en festivaldagen 24 uur per dag aanwezig en bereikbaar.

We hebben er zin in en ook het volste vertrouwen dat het goed gaat komen. Maar het is nog even voor het zover is.

Op zaterdag 2 september is het dan zover. Ik ga mee opbouwen. Gereedschap in de auto en op weg naar Tiel. Het weer is prima dus vol goede moed en zin op pad. Aangekomen merk ik al direct dat men bezig is geweest.

Er staat al een grote tent midden op het festivalterrein, dat overigens al is afgezet. Bewaking laat mij door en ik kan parkeren op een parkeerplaats op het festivalterrein. Meteen maar door naar het VOT. En ja hoor, een prima en hartelijke ontvangst, direct naar de koffie en broodjes die al klaar staan. En je krijgt een bandje met barcode. Daarmee scant men je ’s morgens in en ’s avonds weer uit. Zodat men weet wie er wel/niet aanwezig zijn op het terrein. En of je aangemeld bent voor lunch en diner.

Na de nodige koffie en handjes schudden een rondje over het terrein met korte uitleg wat en waar en de komende dagen zaken gebouwd moeten worden.

Het is een mooie rondleiding met een opkomende zon boven de Waal.

Maar er moet ook gewerkt worden. Ik mag mee met de ploeg die podia en decks gaan bouwen. Ik heb nog totaal geen idee maar laat me gewoon verrassen. We beginnen met het “artiestendeck”, gelegen langs de Waal.

En eigenlijk is het allemaal hetzelfde principe. Je begint met grondplaatjes waar de eerste rij steunen op worden geplaatst. Daarop komen de verbindingen te staan die weer opgevuld worden met ijzeren spanten.

En zo bouw je de basis. Dus eigenlijk een soort van geraamte van ijzeren buizen. En daarmee kan je dan later weer de hoogte in gaan bouwen.

En op de bovenste laag worden houten vloerdelen geschroefd.

Met daaroverheen weer een soort van vloerbedekking (podia binnen en VIP deck).  Het allerbelangrijkste is eigenlijk het uitzetten van het basisdeel. Dit gebeurd met behulp van een laser. Want een halve centimeter speling op de basis kan vele centimeters verschil geven wanneer je de hoogte in gaat. En de podia en tribunes zijn vrij hoog. En altijd wordt alles gezekerd middels dwarsverbindingen.

En zo bouw ik mee aan het artiesten deck, het hoofdpodium, het Go Tan podium,  de laad en loskade voor de vrachtwagens van de bands, een vip deck en een invalide tribune. Echt wel een aantal dagen werk. Maat door het goede weer schiet het allemaal prima op.

En de groep waarmee ik werk is echt fantastisch. De sfeer is prima en we hebben ook veel plezier. De meesten doen dit werk al vele jaren dus weten hoe het allemaal moet. Het is ook een leuke combinatie van jong en oud. En af en toe komt er hulp van de Herman Brood Academie. Jonge scholieren die een dagje komen helpen. Prima om mee te werken. Voor sommige is het echter nog wat lastig om met gereedschap om te gaan. Maar alles is te leren.

En ondertussen zorgt men ook prima voor ons. In de middag lunch. Allerlei belegde broodjes, veel verschillend fruit en altijd of een koude salade of soep. En in de avond is er het diner waar je kan kiezen uit 2 verschillende maaltijden. En tussendoor natuurlijk koffie, thee of fris en altijd voldoende fruit. Het is echt prima. En voor degene die blijft slapen is er na het werk altijd nog een biertje, een goede slaapplek en zelfs je vuile kleren worden voor je gewassen.

Mijn laatste opbouwdag is er vooral eentje van tenten opzetten. Het zijn de tenten voor de bars, EHBO, info etc. Heel veel tenten zijn het maar ook hier is het snel gedaan wanneer je het systeem een beetje door hebt.

Nadeel is nu wel dat het weer wat slechter begint te worden en er veel wind staat. Dus alles moet extra verankerd worden. En als laatste nog wat vloerbedekking leggen op het vip deck en dan is het voor mij klaar.

Het was echt heel erg super leuk om te doen. Heb veel geleerd en weet nu ook wat het is en wat er komt kijken bij het opbouwen van een festival. Ik heb ook kunnen zien hoe men met licht en geluid aan de slag is.

Dat kost echt dagen om dat goed voor elkaar te krijgen. Het aansluiten van water en stroom. Het bevoorraden van bars, het verzorgen van de mensen. Ik heb enorm veel respect gekregen voor de organisatie. Zeker als je ook nog eens hoort wat de artiesten voor wensen hebben. Die hebben eigenlijk een eigen terrein op het terrein met van alles en nog wat erbij. Ze zouden ook eens……nou ja….daar ga ik niet over.

Maar de grootste zorg is dan wel het weer. Het is een gratis festival dus is het weer de alles bepalende factor. Het publiek moet zorgen voor voldoende inkomsten, dus moet het wel in grote getale aanwezig zijn.

De vrijdag kunnen we niet helpen. We hadden ons al opgegeven voor bardienst bij City Rock Eindhoven.

Op zaterdag met de 2 dochters weer naar Tiel. Het is nat en koud en het waait behoorlijk. De auto geparkeerd bij het station en dan maar lopen naar het festivalterrein. We volgen de keurig aangegeven route. Maar aangekomen bij het terrein zijn de poorten dicht. Hadden we toch via de andere zijde moeten gaan. Maar gelukkig is er een bewaker die mij ondertussen kent en hij maakt het hek open. Aangekomen bij het VOT krijgen we een shirt en zelfs een mooi regenjak. Een dinerbon en nog een aantal bonnen voor warme snacks. In de vrijwilligersruimte zijn er aparte tafels voor iedere bar. Wij doen bar 5. Na koffie en een korte kennismaking gaan we naar de werkplek.

Iedere bar heeft een barhoofd. Deze geeft uitleg in de bar en verdeeld het werk. Er is naast de bar een tent waar we onze spullen kwijt kunnen maar waar we ook even kunnen rusten mocht dat nodig zijn. Alles is duidelijk en wat ons betreft mag het beginnen, Alleen het regent nog steeds behoorlijk.

Om 12.00 uur gaat het hek open. We kunnen beginnen. En gelukkig breekt er nu ook een zonnetje door.

Het werken gaat prima met deze groep. Ieder kent zijn of haar taak en wanneer je dat wil is er aflossing en kan je even rusten of zelf naar een band gaan luisteren. Dat is natuurlijk altijd fijn.

Het publiek is erg divers, van erg jong tot zeer oud. Maar wat mij opvalt is dat het vooral erg relaxed en super vriendelijk is. Nooit gehaast, geen vervelende dingen aan de bar en altijd netjes. Soms als het even wat rustiger is blijven mensen ook voor een praatje, zowel jong als oud. En er is altijd wel dat plezier. We zingen soms wat mee, er wordt gedanst achter de bar en het gaat ook prima. We gaan lekker eten, doe we in 3 ploegen. Ook dat is geen probleem.

Eigenlijk zijn er maar 2 problemen geweest. Het eerste probleem was dat op een gegeven moment het bier op was. Dus moest men even wachten. Ook dat gaf geen enkele wanklank. Het 2^e probleem was een jonge die tegen het hek lag bij onze bar en ook echt van de wereld was. Dus maar even naar toe gegaan. Veel water gegeven en vooral flink laten kotsen. En ondertussen was er met een aantal vrienden en vriendinnen van hem tijd voor een leuk gesprek over het huwelijk. Je kan je afvragen hoe kom je daar dan bij op zo’n moment. Dat zal ik misschien nog wel eens uitleggen in mijn blog. Ik vond het een heerlijk en verhelderend gesprek. Ondanks de ellende van het ventje.

En dan is het 24.00 uur. Afgelopen. Het publiek gaat ook braaf naar huis. Geen gezeur of zo over we willen nog wat drinken. Nee hoor, iedereen gaat rustig weg. Wij ruimen de bar nog op en hebben eigenlijk nog een feestje. Maar de meiden zijn moe en willen wel naar huis. En die snap ik. We moeten nog een 20 minuten lopen en dan nog een uurtje met de auto. En het is ook mooi geweest. Het was een erg leuke dag. Een leuke afsluiting van een erg leuke week. Ik heb het graag gedaan en prima naar mijn zin gehad.

En volgend jaar?……is er waarschijnlijk weer gewoon een Appelpop. En ik? Wie weet!