Mijn eerste kennismaking met de Zuid-Hollandse band IMPULSE was op 25 mei 2019. De band trad op in Hilvarenbeek tijdens de Nederlandse editie van de FemME Battles 2019. Helaas wist de band niet door te dringen tot de finale maar de symfonische metal band maakte wel indruk.
Op 13 december brengt de band hun tweede album uit. “The Dark Of Men” is daarmee de opvolger van het eerder uitgebrachte album “Dream Of Faith”.
Met een dergelijke titel en kijkend naar de album cover krijg ik het idee te gaan luisteren naar een album met zware muziek. Symfonische metal heeft dat natuurlijk al een beetje in zich maar als ik letterlijk moet gaan luisteren naar de “donkere kant van ons mensen of mensheid” geeft dat wel een beeld. En met zangeres Monique op de cover half vrolijk en toch ook half met een wat angstaanjagend gezicht geeft dat te denken. Maar je kan het pas beoordelen wanneer je het album hebt beluisterd. En dat heb ik gedaan.
Het album start met “The Four Horsemen”. In dit openingsnummer (een soort van epiloog) wordt ons verteld wat de titel van het album eigenlijk al doet vermoeden. Het gaat over hoe we er voor staan en over dood en verderf. Peace was taken…… keurig ondersteund door wat zware symfonische muziek. Een prima begin van dit album. Met “Black Mirror” gaat het gelijk over een heel andere boeg. Een lekker vlotte start waar gelijk een door de gitaren een lekker thema wordt ingezet. Een thema dat de gehele song gehandhaafd blijft en met de heldere hoge stem van Monique maakt het gelijk duidelijk wat deze band in haar mars heeft. Wanneer je “Waste Away” hoort is het donkere en onheilspellende al snel naar de achtergrond. Een heerlijk vlot nummer dat je rechtop doet gaan zitten en de neiging geeft om lekker mee te schudden met het opzwepende tempo dat in deze track volop aanwezig is. Dit nummer gaat het goed doen on stage. “Deep, Dark Dreams” sluit eigenlijk weer naadloos aan. Muzikaal zit ook dit nummer prima in elkaar. Er zijn geen instrumenten die overheersen, maar juist goed elkaar in evenwicht houden. Dit maakt het super goed in het gehoor liggend, iets wat je vaak wat mist bij symfonische metal. Ook is het op deze manier prima eenvoudig de teksten te volgens zonder deze mee te moeten lezen.
Ik raak erg onder de indruk van de heerlijke ballad “A Cold Heart”. Prachtig en met heel veel gevoel neergezet. Het geeft opnieuw aan hoe veelzijdig deze band is. “Army Of One” en “My Last Regrets” sluiten hier naadloos op aan. Prachtige nummers die lekker in het gehoor liggen en met prima teksten. Mooie intermezzo’s die de nummers telkens weer dat stukje extra geven waardoor je steeds benieuwd blijft op wat gaat komen. Wat ik soms wel wat bijzonder vind zijn de soms wat abrupt gekozen einden. “Dark Hero” knalt letterlijk je kamer in maar is fantastisch. Weer dat lekkere tempo dat het hele nummer in je hoofd blijft doordreunen. En wederom hebt ik de indruk dat de band toch van het symfonische steeds meer ook richting power metal gaat. Iets wat deze band zonder meer in zich heeft. Met een bezetting van twee gitaren, basgitaar en keys zijn er voldoende mogelijkheden.
“They Are Coming For You” begint met een leuk piano intermezzo wat je doet wanen in de 18e eeuw. Maar lang gaat dat niet duren. Meteen is daar weer het ondertussen voor mij vertrouwde “Impulse geluid”. Mooi zijn de verschillende tempowisselingen die dit nummer maakt tot wat het is, speciaal! “Extinction” is een mooie overgang naar, voor mij echt het beste nummer van dit album, “Ruins Of The Earth”. De regen valt neer op wat nog over is van onze planeet. Wat een geweldig begin en hoe mooi is dit nummer opgebouwd. En terwijl de inhoud natuurlijk niet echt vrolijk is maakt dit nummer je op de een of andere manier toch blij. Moeilijk te omschrijven waarom, gewoon een klasse zoals het is opgebouwd en neergezet.
“Fall Of The Phoenix” is veruit het langste nummer op dit album. Met ruim 10 minuten is het een killer. Met een heavy ondertoon doet dit nummer mij wat denken aan bands als Xandria en Nightwish. Zeker het laatste deel is herkenbaar……doe je ogen dicht en je hoort…….
“Hope” is een mooie en passende afsluiter. Helemaal in de stijl van dit album. Soms wat ingetogen maar vooral erg duidelijk en muzikaal gewoon prima. Met een duidelijke boodschap.
Al met al is “The Dark Of Men” een meer dan prima album. Impulse laat horen een volwassen band te zijn die zeker een potentie heeft voor de toekomst. De bandleden zijn nog jong maar laten op dit album horen over meer dan voldoende muzikale kwaliteiten te beschikken om het ver te gaan schoppen. Het album bevat voldoende afwisseling in de nummers en is van hoge kwaliteit. Het verveeld geen seconde en is goed opgebouwd. Er is veel aandacht aan besteedt en dat hoor je. Ik ben aardig onder de indruk en hebt deze band ook live gezien en gehoord. En ik denk dat de nummers op dit album ook live een feestje zijn om naar te luisteren.
Rating: 88/100
Tracklist:
- The Four Horsemen
- Black Mirror
- Waste Away
- Deep, Dark Dreams
- A Cold Heart
- Army Of One
- My Last Regret
- Dark hero
- They Are Coming For You
- Extinction
- Ruins Of The Earth
- Fall Of The Phoenix
- Hope
IMPULSE:
Monique Koningswoud – vocals
Jeffrey Lankhaar – lyrics, lead guitar, keyboards
Jeroen Terhoeve – rhythm and acoustic guitar
Thomas Knops – bass
Bram de Koning – keyboards
John Noordijk – drums
ONS NIEUWS MUSIC 
Geef een reactie