En eigenlijk had ik het wel kunnen weten, een tijdje even geen muziek is prima, maar het moet ook weer niet te lang duren. Zo besloot ik het afgelopen jaar om vanaf half december maar even geen concerten meer te bezoeken en even rust te nemen. Maar het bloed kruipt toch waar het gaan kan. En zo net na de feestdagen begon het bloed alweer te kriebelen. Je gaat het toch missen.
Belofte maakt schuld
Nu wil het feit dat ik ergens in november een concert heb moeten afzeggen. En gelukkig krijg ik direct in het nieuwe jaar een herkansing. Het gaat hier om Maidstone, een band die ik graag een keer op het podium wil zien. En op vrijdag 17 januari staan ze in ’t Oude Pothuys in Utrecht. Dus is de beslissing al snel genomen, daar ga ik naar toe. Een gelukkige keuze? Wanneer ik zie dat het van 23.00 – 01.00 uur is zijn er eerst wat twijfels, maar beloofd is beloofd. Ik ga!
’t Oude Pothuys
Midden in het hart van de stad Utrecht ligt ’t Oude Pothuys. Gelegen aan de Oude Gracht is het een horecagelegenheid die, net zoals velen langs de gracht, gevestigd is in een oud direct aan het water gelegen soort van pakhuis. De gewelven zijn nog duidelijk aanwezig en doen me ook behoorlijk schrikken. Het is superlaag en dat met mijn lengte, dat wordt oppassen vanavond. Binnen is het een mengeling van drinkende mensen aan een lange bar en mensen heerlijk aan het eten maar wel gezeten aan kleine tafels aan de zijkant van een soort van smalle gang. In de ruimte ernaast is het al niet anders, maar daar zie ik wel achterin een klein podium. En daar is de band al volop bezig met het klaarzetten en uitpakken van de instrumenten. Het is krap maar wel gezellig. Maar wat me wel zorgen geeft is dat het allemaal erg donker is. Dat geeft misschien problemen voor de foto’s. Overigens maak ik me nu nog meer zorgen over de hoe het straks moet gaan wanneer de band gaat spelen. In het midden staan een groot aantal tafels aaneen geschoven met daaraan gezeten een twintigtal dames van middelbare leeftijd die het erg naar hun zin hebben. Dat er foto’s gemaakt moeten worden vinden ze geen enkel probleem, “klim maar op tafel hoor, wij zijn niet zo moeilijk”.
Maidstone
Maar zo rond de klok van half elf zorgt het personeel (met zachte dwang) dat de tafels opgeruimd worden en er een mooie ruimte ontstaat om het optreden te volgen. En ondertussen stroomt het publiek ook binnen. Gezellige mensen die komen voor Maidstone.
Maidstone is een band die bestaat uit een vijftal jonge dames die al een hele tijd fanatiek met hun grote hobby bezig zijn, het maken van lekker stevige muziek. Zelf noemen ze het gewoon lekker simpel rock/hardrock. En ik denk dat ze helemaal gelijk hebben. Met een bezetting van drie gitaren (incl. bas) weten mijn lezers wel wat ik daarvan vind. Dit staat altijd garant voor een stevig potje muziek. Wat ik van de drummer moet gaan vinden weet ik nog niet. Het drumstel is ingebouwd in een soort van beschermende ruimte die een beetje doet denken aan de boarding langs een ijsbaan.
Maar laat ik eerst de band maar even voorstellen. De band bestaat uit Renée van Rooij (lead vocals), Nadja Geskus (drums en backing vocals), Myriam Geskus (guitar), Moniek Roeloffs (guitar) en Judith Overbosch (bass en backing vocals). Prima dus voor een heerlijk avondje muziek. Tenminste dat hoop ik, de band is voor mij nieuw en ik heb ze nog nooit gehoord. Maar ik maak me totaal geen zorgen, dit komt goed! En ook de mensen aanwezig in de ruimte laten daar geen twijfel over, deze band is prima.
Drie sets
Even over elven is het dan zover. Maidstone begint aan de eerste van een 3-tal sets. Ja hoor, je leest het goed, een 3-tal sets. En dat is wel erg ambitieus. Zeker wanneer je bedenkt dat een band maar zelden zoveel nummers ten gehore brengt tijdens een optreden. In totaal zijn het 24 nummers en dat is niet niks.
Set 1 en set 3 bestaan uit nummers van een vorig album, “Not Otherwise Specified”. Dit album is uitgebracht in de tijd dat deze band nog optrad onder de naam Ladies Decision en een nog iets andere samenstelling had. En uit nummers van hun nieuwe album. Dit nieuwe album zal op 7 maart in Hilversum aan het grote publiek gepresenteerd worden (meer informatie zal binnenkort ook hier te lezen zijn).
Het is een prima aaneenschakeling van lekkere (hard)rocknummers. De muziek klinkt prima verzorgd en laat heel duidelijk horen dat de dames al wat langer bezig, het zit prima in elkaar. Heerlijke riffs die prima ondersteund worden door bas en drums. En met lead en dubbele backing vocals wordt het nooit saai. De afwisseling in nummers is zorgvuldig gekozen, je bent iedere keer weer benieuwd wat er gaat komen. En alles in een enorm tempo. De gitaarwissels zijn vlot en storen het optreden nooit. En tussen de nummers door altijd ruimte om wat reclame te maken voor nieuwe merch en social media. Maar altijd maar dat moordende tempo. Maar wat wil je wanneer je 24 nummers in twee uur de revue wil laten passeren. Van een echte pauze tussen de sets is er dan ook geen sprake.
Leuke covers
Set 2 is een leuke afwisseling tussen set 1 en set 2. Deze set bestaat enkel uit covers. Nu heb ik vernomen dat dit het laatste optreden is waar de band deze covers zal spelen. En natuurlijk begrijp ik dat de band verder wil met haar eigen nummers en daar is ook helemaal niks mis mee. Maar ik moet zeggen dat ik als oudje toch wel even kippenvel kreeg toen daar als eerste nummer ineens “Paranoid” (Black Sabbath) van het podium af schalmde. En het slotnummer “We’re Not Gonna Take It” (Twisted Sister) deed me weer denken aan Graspop een paar jaar geleden. En ik merkte in de zaal dat ik niet de enige was die dit wel waardeerde. De meeste nummers worden volop mee gezongen. Ik vind het een leuk intermezzo, maar begrijp hun keuze.
Wat vermoeide stemmen
En zo langzaam maar zeker gaat het naar een einde. Ook set 3 laat wederom horen waar deze band toe in staat is. Met een niet stuk te krijgen inzet perst men er in set 3 nog maar eens 9 nummers uit. Wat een energie! Maar ik hoor bij de laatste twee nummers wel dat de stemmen wat vermoeid beginnen te worden. Maar wie kan ze dat kwalijk nemen. De meiden hebben hier echt een prestatie van formaat neergezet. Ik ben onder de indruk en kan niet zeggen dat ik spijt heb dat ik gegaan ben. Sterker nog, dit gaat zeker een vervolg krijgen. Deze band gaat het nog ver schoppen. Men is serieus en de nummers zijn uitstekend verzorgd. En wat het allerbelangrijkste is, ik heb op het podium alleen maar blije gezichten gezien. Men heeft overduidelijk plezier in wat men doet. En dat heeft zijn uitwerking op het publiek. Men heeft zich prima vermaakt en dat is een compliment richting de band.
Het vervolg
Niemand kan natuurlijk in de toekomst kijken maar ik denk dat dit nog maar een begin is. Ik ben benieuwd naar 7 maart wanneer de officiële release is van het nieuwe album. In een wat grotere ruimte, waarin de band zich ook op het podium wat gemakkelijker kan bewegen. Ik ga er in ieder geval naar toe en zal ook zeker weer verslag doen.
En kan je daar niet op wachten, ga er zelf naar toe. Ik zal binnenkort er wat meer over schrijven op mijn website. En voor meer informatie kan je ook terecht op de sociale media van de band.
Setlist Maidstone ’t Oude Pothuys Utrecht (17 januari 2020)
Set 1:
- Andrea
- Backbone
- Get Out
- A Million Voices
- We Haven’t Met Yet
- Under Construction
- I’ve heard it before
- Demons Speed
Set 2:
- Paranoid (Black Sabbath)
- Brazen (Skunk Anansie)
- Guilty Of Love (Whitesnake)
- Everything About You (Ugly Kid Joe)
- Tie Your Mother Down (Queen)
- Bottoms Up (Nickelback)
- We’re Not Gonna Take It (Twisted Sister)
Set 3:
- The Road
- Two Worlds
- Humprey
- Dirt
- Get Rid Of You
- Insite My World
- Insidiously Insane
- Why Did You Take It So Far
- The Wolf
ONS NIEUWS MUSIC 
Geef een reactie