Habitants en Lesoir De Pul Uden

Soms wordt je wachten beloond is het gezegde. En voor heel veel dingen is dat natuurlijk ook zo. Neem als voorbeeld het wachten op een live concert in deze ‘corona tijd’. Als regelmatig concertbezoeker zijn de afgelopen maanden natuurlijk niet de meest florissante geweest. En nu weet ik best dat er heel veel belangrijkere zaken zijn geweest de afgelopen tijd dan het bezoeken van een concert maar ik kan wel zeggen hoe blij ik was toen ik mocht vernemen dat ‘De Pul’ in Uden op 4 juli weer haar deuren opent voor een heus concert, de ‘Lockdown Heartbeats‘.

Hoe wil men dat gaan doen?

Natuurlijk is er dan wel meteen de vraag “hoe wil men dat gaan doen?”. Want met alle strenge regels is het niet eenvoudig om met de 1,5 meter in het achterhoofd een dergelijk evenement te gaan organiseren. Maar gezien de ervaringen die ik ondertussen heb met deze locatie zegt iets mij dat het goed geregeld moet zijn.

En dat is het ook. De zaal waar normaliter een paar honderd concertgangers hun plek vinden is omgetoverd in een soort van theaterzaal. Keurige zitjes met elk twee stoelen en een bijzettafeltje. Netjes op 1,5 meter. Kaarten worden dan ook nu aangeboden in setjes van twee zodat je in ieder geval naast iemand zit waarvan je weet (tenminste daar ga ik vanuit) dat die geen gevaar voor een eventuele besmetting geeft. En mocht je alleen komen is dat ook geen enkel bezwaar, je krijgt keurig een plek in de zaal voor je alleen. Tel daarbij op een keurig d.m.v. lijnen aangegeven looproute, aangepaste toiletten, aparte in- en uitgang en zie hier……het kan. Een heel groot compliment voor ‘De Pul’ is hier zeker op zijn plaats. En daarmee ben ik er nog niet. Om geloop gedurende de optredens tot een minimum te beperken is er de mogelijkheid om een zogenaamde bucket met drankjes te kopen. Gewoon een aantal flesjes in een keurige emmer met ijs. Zo hoef je dus niet op te staan tijdens de optredens en kan je heerlijk genieten van een koele verfrissing terwijl de bands spelen. Zo hoeft ook helemaal niets te missen.

Blijft natuurlijk toch de vraag, hoe bevalt nu het bijwonen van een concert zittend op een stoel terwijl je staan gewend bent. Op het eind van de avond kan ik het je vertellen. Natuurlijk is mede afhankelijk van wat er op het programma staat. Maar ook daar heeft men rekening mee gehouden. Voor dit eerste concert (ja, er volgen er nog meer – zie programma ‘De Pul’) staan de Nederlandse bands Habitants en Lesoir op het programma. Twee bands die uitermate geschikt zijn voor een zaal met een dergelijke indeling.

We mogen weer!

En dan is het eindelijk 4 juli. Na aankomst bij de ‘De Pul’ doet het al gelijk goed weer mensen te zien die je al die maanden hebt moeten missen. Lekker ff bijkletsen, maar wel op 1,5 meter natuurlijk. En bij het opengaan van de deuren ook geen dringen, gewoon ieder op zijn beurt en dan door naar de zaal. Het ziet er keurig en erg gezellig uit maar oogt ook wel wat onwennig. Dit zie je normaliter in een theater of bioscoop. We zitten eerste rij dus ideaal voor het maken van een paar foto’s. Nadeel is wel dat ze allemaal vanuit dezelfde hoek genomen moeten worden. Maar kom, niet zeuren, de muziek is veel belangrijker. Ondertussen komen er meer bekenden binnen die je nu enkel begroet door even te zwaaien. De knuffel laten we maar even achterwegen, maar ook dat is toch ff anders.

Habitants

Het is ondertussen kwart over acht en de eerste band staat op het podium. De uit de omgeving van Nijmegen afkomstige band Habitants bijt het spits af deze avond. Deze band is voor mij nog compleet onbekend. En ja daar mag je wat van vinden. Met roots in bands als The Gathering en Drive by Wire zou je toch mogen verwachten dat ik ze al vaker gezien zou moeten hebben. Maar dat is niet zo, en daarbij zeg ik dan maar direct, helaas. Vanaf de eerste klanken hebben ze mijn aandacht. Ik weet niet waarom. Misschien de muziek in combinatie met de zaal maar het begin is al boeiend.

   

De band maakt een beetje donkere en ook mystieke (misschien is mysterieus misschien nog wel beter) muziek. Waarbij de heldere stem van zangeres Anne van den Hoogen het toch ook wel weer een wat vrolijke afdronk geeft. Ik vind dat Habitants een leuke, mooie eigen sound heeft en dat spreekt mij altijd aan. Evenals het feit dat ze regelmatig met 4 gitaren op het podium staan. Voor mij nog steeds het ingrediënt voor prima muziek. En ja ik weet het, dan is dat nog altijd afhankelijk van wie de instrumenten bespeelt. Maar dat is bij deze band niet aan de orde. De muziek is prima verzorgd en deze mensen beheersen hun instrument als geen ander. Met het licht dat vaak een extra dimensie geeft aan de nummers is het een heerlijke performance.  Met een achttal nummers (waarvan 6 afkomstig van het album “One Self” heeft Habitants bij mij nu zeker een plek op de lijst ‘bands die ik nog zeker een keer wil zien’ gekregen. Een staande ovatie is dan na afloop ook niet meer dan logisch.

Lesoir

Na een korte pauze is het dan de beurt aan Lesoir. Deze band ken ik al wat langer. Een eerste kennismaking dateert van 2018 toen ik de band zag en hoorde tijdens het FemME Metal Event in POPEI  Eindhoven. Toen maakte de band al indruk door de veelzijdigheid van hun repertoire.

   

Deze avond staat het optreden vooral in het teken van het in mei van dit jaar uitgebrachte album “Mosaic”. Een album dat, zoals zangeres Maartje Meessen ons laat weten, ook als een mozaïek is opgebouwd. Alle nummers zijn eigenlijk partjes, deeltjes met daarin dingen die men zo heeft meegemaakt. En ik kan nu al zeggen dat deze muzikale partjes een prachtig geheel vormen en het album toch ook wel speciaal maken.

    

Maar er is meer. In ruim anderhalf uur zet Lesoir maar liefst 17 nummers weg op het podium. Natuurlijk alle nummers van het nieuwe album maar ook nummers van de vorige albums. Alles bij elkaar een heerlijke mix waarbij de bandleden het ook niet schuwen om eens een keer van instrument te wisselen. Rasartiesten zijn het waarbij ik toch ook nu weer de indruk krijg, net zoals 2 jaar geleden, dat ze erg bescheiden zijn en blijven. Het is slechts een indruk. Maar deze band is nog lang niet op haar hoogtepunt volgens mij. Hier zit zowel kwaliteit bijeen dat we er nog heel veel van gaan horen volgens mij.

                     

Conclusie

Rond de klok van elf is het dan helaas voorbij. Maar kijk ik terug op een mooie avond en is het moeilijk om te beschrijven hoe goed het voelt om weer aanwezig te kunnen zijn bij een live concert. En ik moet eerlijk zeggen dat ze dat thuis ook zijn. Het was ook voor hun wennen om pa ieder weekend alle dagen thuis te hebben. Kleinen wat mindere ervaring deze avond is een pijnlijk achterwerk. Het is toch wel ff wennen om de hele avond te zitten. Maar er is ook winst. Zowel bij het optreden van Habitants als bij het optreden van Lesoir kon je een speld horen vallen. De ‘Dutch desease’ was in ieder geval hier volledig uitgestorven. En dat noem ik ook pure winst.

Rest mij niet anders dan Habitants, Lesoir en last but not least ‘De Pul’ heel hartelijk te bedanken voor een fantastische avond.

Habitants:

Anne van den Hoogen

René Rutten

Gema Peréz

Mirte Heutmekers

Jeroen Miedendorp de Bie

Lesoir:

Maartje Meessen

Ingo Dassen

Eleen Bartholomeus

Ingo Jetten

Bob van Heumen

Setlist Habitants: Magnolia, Winter, Sul Traveller, Mørgen, Truman, Meraki, Runners

Setlist Lesoir: Measure of Things, Somebody Like You, Single-Eyed, Feet on the Ground, The Geese, Gone and Forgotten, Is This It, Luctor Et Emergo, In the Game, MXI, Dystopia, Its Never Quiet, Mosaic, Edens Garden, Going Home, Faith Is, Two Faces