Dance with Dragons

Op zaterdag 10 december 2022 speelt de Nederlandse symfonische metal band Dance with Dragons in Pop & Cultuurpodium P3 te Amstelveen, samen met Fabulae Dramatis. En na afloop van het concert heb ik een gesprek met de zes leden van deze band. En dat is deze keer ook letterlijk een soort van “keukentafel” gesprek. Hier volgt het verslag.

Na afloop van het optreden van Dance with Dragons en Fabulae Dramatis zit ik met de zes bandleden van de eerstgenoemde band rond een grote tafel in het gezellige café van Pop & Cultuurpodium P3.

En wat kan je dan het beste vragen? Natuurlijk hoe het is gegaan die avond. En daar is zijn de bandleden het snel over eens! Lekker, heerlijk, prima naar onze zin gehad zijn zo de eerste reacties die spontaan opborrelen bij het stellen van deze vraag. Maar ook opmerkingen als “lekker groot podium, mogelijk om lekker heen en weer te rennen” geven aan dat de band het prima naar de zin heeft gehad.

De interviewer heeft de band gezien net voor corona in Zoetermeer en geeft ook zelf aan dat het podium hier veel groter was dan toen daar en dat hij ook wel een veel bewegelijker band heeft gezien. De bandleden geven ook aan dat dit, een ruim podium, de band ook zeker ten goede komt. Zeker omdat ze natuurlijk met 6 personen zijn.

De naam Dance with Dragons is voorgekomen uit het feit dat de band een pakkende naam zocht. Voor Dance with Dragons noemt de zich Amifian (ik hoop dat ik het goed heb?). Maar volgens de band was deze naam wat lastig uit te spreken en neem het mij dan ook niet kwalijk wanneer ik deze fout heb verstaan en hier opgeschreven. Na het nodige denkwerk kwam men uit op draken en is het uiteindelijk Dance with Dragons geworden. Het was ook meer een breuk met de stijl daarvoor. Het moest allemaal wat meer energie gaan uitstralen (energie zit in Dance) en daarom ook deze naam.

In het verleden bracht de band wat meer rustige nummers maar nu is het allemaal iets heftiger geworden. Het laatste nummer dat men deze avond speelde vindt men dan ook een beetje een stijlbreuk. Maar men zegt ook direct dat men zich natuurlijk blijft door ontwikkelen en men zich niet wil beperken tot hetgeen ze nu doen. Maar dat zal geleidelijk gaan. En wat belangrijk is, men blijft wel muziek maken die men zelf leuk vindt.

Als we het gaan hebben over welke stijl en/of genre muziek de band speelt geeft men aan symfonische metal maar het is niet alleen dat. Mooi is de uitspraak “als je het aan het publiek zou vragen zal men zeggen het is metal”.  Er zijn volgens de band ook zoveel zijsporen. Het is symfonische metal, maar soms ook wel power metal en female fronted. Hoewel men dat meer een sub-genre vindt.

De band bestaat al een jaar of twintig maar in deze bezetting ongeveer vijf jaar. Drie van de huidige bandleden zijn lang geleden begonnen met een coverband.  Een coverband die, zoals velen, zich bezighield met het coveren van rocknummers en top 40 werk. Met optredens voor studentenvereniging e.d. En dat is geëvolueerd tot het huidige Dance with Dragons.

Op de vraag hoelang men in deze bezetting door blijft gaan is Sanne vrij duidelijk, “we hebben allemaal een wurgcontract dus kunnen we niet weggaan”.

Dan moet ik het interview onderbreken. Een van de medewerkers van P3 komt naar de tafel en zegt: “mag ik jullie ff storen, ik wil zeggen dat ik vreselijk heb genoten van jullie”. En de band haakt hier direct op in. “Kijk hier doen we het dus voor. Het maakt ons niet uit waar we zijn en hoeveel mensen er komen, als men maar geniet van onze muziek”.

Terugkomend op mij vraag hoelang men nog met elkaar wil doorgaan zegt men al een behoorlijke commitment met elkaar te hebben door alleen al te kijken waar de individuele bandleden vandaan komen. Men woont een behoorlijk eind uit elkaar. Want als je leest dat de band uit de omgeving van Delft komt is die omgeving wel heel erg ruim genomen.

Repeteren doet men Zoetermeer. En gezien de verschillende woonplaatsen is dat ook redelijk centraal. Men heeft daar een eigen oefenruimte ter beschikking. Men komt daar 1 maal per week bij elkaar.

De bandleden hebben behalve veel liefde voor muziek en de band ook allemaal nog een andere baan. Muziek is echt puur hobby. Maar wel een hobby waar je heel veel energie van krijgt.

Tussendoor is er ook tijd om nog even wat publiek te bedanken en ook even te zeggen “denk even aan 13 mei, Terneuzen”.

Als ik vraag naar hoe men kijkt naar de metal in Nederland vindt men de kwaliteit van de muziek en van de bands heel goed maar de aandacht die het krijgt wel heel minimaal. Neem als voorbeeld de radio waar nauwelijks metal op te horen is terwijl er zoveel kwalitatief goede bands en dito muziek is. Men ziet bijvoorbeeld al een duidelijk verschil met België waar er wel meer aandacht is voor deze muziek en men sneller geneigd is naar wat onbekendere bands te gaan luisteren. En ook wordt spontaak even de ‘Dutch Disease’ benoemd. Het maar door de muziek heen staan te kletsen door het publiek hier in ons land.

Om hun pleidooi wat kracht bij te zetten noemt men het voorbeeld Floor Jansen. Krijgt alle lof voor haar optreden in Beste Zangers en haar solo-optredens maar vervolgens is er geen aandacht voor metal bands. Mensen horen er is kwaliteit en dat wordt wel gewaardeerd maar je hoort het verder nergens meer terug. Onbekend is onbemind! En het beetje aandacht dat er is in de clubs en kleine podia is nu vooral death en trash metal.

Men heeft ook niet echt de indruk dat er veel verjonging is. Als men kijkt naar wie er tien jaar geleden naar een metal concert ging en wie nu zijn dat vaak toch nog dezelfde mensen. Men vindt ook wel dat er tegenwoordig een soort van overkill is aan kanalen waar bands zich kunnen presenteren dat het lastig is om daar je plek in te veroveren.

En corona heeft daar natuurlijk ook een negatieve invloed op gehad. Ook zij hebben een tijd lang niet kunnen optreden. Men heeft de tijd vooral besteedt om via teammeetings contact te houden en toch ook muziek te kunnen maken. Gelukkig heeft men maar 1 opreden hoeven te cancelen. En dat was ook nog op de dag dat de maatregelen ingingen.

En nu moet men soms wachten omdat er nog veel ingehaald moet worden. En nadeel daarvan is weer dat sommige concerten nu op dezelfde dag op het programma staan waardoor publiek soms moet kiezen waar men heen wil gaan.

Gelukkig staan er de komende maanden wel een aantal optredens gepland voor de band. En men is druk bezig voor het najaar.

Wat de band nog wel even kwijt wil is dat men druk is met een album. We kijken er naar uit!!!

En dan is de tijd helaas voorbij. Tenminste voor de band. Want er moet opgeruimd en ingepakt gaan worden. Want ook dat is onderdeel van het leven van een bandlid.

En bij deze wil ik Sanne, Peter, Wouter, Michiel, Pim en Kenji heel hartelijk bedanken voor dit leuke en vooral spontane interview.