Verslag Dynamo Metal Fest 2017

Al ergens in Januari zag ik het voorbij komen. Er kwam op de kunstijsbaan in Eindhoven een echt Metal festival, Dynamo Metal Fest. Nu kende ik dat nog van heel erg lang geleden en was eigenlijk verbaasd dat het weer nieuw leven was ingeblazen. En ik, simpele ziel, zag dat het zelfs al de 3^e editie was op die locatie. Kan je nagaan.

Dus kaart gekocht. Nog niet alle bands waren toen bekend maar dat maakte niet uit. Het was vlak bij dus die kans laat ik niet voorbij gaan.

Maar zoals wel vaker ben ik wat later nog eens goed gaan lezen. Kom op de pagina van DMF terecht en zie dat ze vrijwilligers zoeken. Thuis maar eens over gehad of het misschien iets voor mij zou zijn. Natuurlijk was dat iets voor mij. Die vinden alles goed als ik maar weg ben. Dus mezelf ingeschreven. Voor wat? Maakt niet uit had ik volgens mij aangegeven. Goh wat leuk joh, geef ik me ook op zei een goede bekende van mij. Dus zo gezegd zo gedaan.

Enige tijd later bericht van DMF. Een rooster en de handleiding. Ik mag van 17.00 – 23.00 uur muntjes gaan verkopen. Lekker, stoeltje er bij, lekker rustig voor deze wat oudere man.  En mijn kennisje  bardienst ook van 17.00 – 23.00 uur. Goed geregeld. Kunnen we mooi het eerste deel gaan kijken en daarna ons nuttig maken. Voor de bakker dus!

Ondertussen lees ik iedere keer trouw de berichten die de coördinator ons stuurt. Een vet compliment is hier echt op zijn plaats. We worden echt meer dan keurig op de hoogte gehouden. Omdat ze ondertussen thuis toch wel heel vaak aangeven dat het jammer is dat ik maar 1 dag weg ben besluit ik me ook maar aan te melden voor de afbouw op zondag. Zijn ze thuis ook weer tevreden en bij Dynamo misschien blij. Een win- win situatie dus.

En ik word steeds enthousiaster. Alle vacatures zijn ingevuld, een strak schema, er wordt goed voor ons gezorgd, we weten waar we staan. Laat maar komen dat DMF. Wij zijn er klaar voor.

En dan, zoals wel vaker, komen er toch wat afmeldingen. Jammer maar dat kan altijd gebeuren. Maar gelukkig gaat iedereen nog eens in zijn of haar omgeving zoeken en al snel lijkt het opgelost.

Maar bijna 24 uur voor aanvang toch nog de vraag voor een extra 5 helpende paar handjes. En ach waarom niet. Ik ga toch vroeg dus als het nodig is wil ik best wel even helpen. Dus maar even gereageerd dat ik er om 09.00 uur ben en eventueel wel wat wil helpen.

De grote dag. Zaterdag 15 juli, eindelijk DMF. Rond 09.00 uur kom ik aan bij de kunstijsbaan in Eindhoven, eigenlijk een ritje van niks. Het is nog erg rustig. Een paar vroege gasten op de parkeer plaats die er duidelijk al zin in hebben. Hey….hey gaat het even over een weer en door naar de ingang.

De crew ingang is al snel gevonden. Staat prima aangegeven. Naar binnen, kennismaken. T-shirt aan en polsbandje om. Ik ben er klaar voor. Daar het nog vroeg is besluit ik eerst maar eens het festivalterrein te gaan bekijken. Het ziet er leuk en gezellig uit. Het is er nog erg stil en het is moeilijk je nu een voorstelling te maken dat hier straks 10.000 mensen zullen staan.

Lang kan ik niet kijken want er is een eerste opdracht. Of ik bij de crewingang mee mensen kan opvangen en doorsturen naar binnen. Leuke job hoor. Vast wat handen schudden en een kort praatje. Later zal blijken dat het niet overal handig voor is om daar te staan. Men denkt dat je alles weet en gedurende de ochtend krijg ik dan ook veel vragen waar ik echt geen antwoord op weet. Maar dan gaan we gewoon op zoek naar antwoorden.

Na een tijdje krijg ik de vraag of ik bij de ingang wil gaan helpen. “Kan je scannen?”. Nee is mijn reactie. Geen probleem, leren we wel. En binnen 2 minuten is het uitgelegd en geleerd. Goed richten is belangrijk. Een groene V is prima en een  rode X is niet goed. Het gaat allemaal erg snel. Ik heb het piepje van het apparaat nog in mijn oren zitten af en toe. Maar wat is het leuk. Je bent eigenlijk de eerste die men ziet en de meeste gasten hebben ook goede zin en zijn blij dat ze binnen zijn. Buiten staat namelijk een enorme rij.

Gelukkig is mijn kennis ondertussen ook gearriveerd. Even heel snel begroeten en vervolgens is zij al onderweg naar buiten. Ze maakt de rij er op attent dat er meer ingangen zijn. Kijk dat is inzicht en met dit soort dingen zet ze zaken snel en goed in gang. Helemaal super gedaan. Nu kan men veel sneller naar binnen en dus van de muziek gaan genieten.

Rond een uur of half twee is er aflossing en kan ik gaan lunchen. Na twee happen de vraag of ik bij de bar kan gaan helpen. Het is er wat druk. Natuurlijk kan ik dat, hoef toch pas om 17.00 uur te beginnen.  Even een heel korte uitleg en hoppa ik mag drankjes gaan uitgeven. Het is eer enorm druk. Het is niet om aan te slepen eigenlijk. We komen handen en voeten te kort. En zie daar mijn kennis is ook al van de partij. Wel veel te vroeg maar ze gaat zonder verder wat te vragen gewoon mee aan de slag. En wat zijn ze aan het werk de mensen van bar 1. Ondanks alles geniet ik. Niemand die ook maar iets laat merken van de drukte. Ze gaan echt als een speer. We kennen elkaar niet maar voor mij voelt het echt als een soort familie.

Ondertussen gaat het richting 17.00 uur. Ik mag weg uit deze drukte. Als ik naar de muntenverkoop kijk zie ik dat de drukte daar wel meevalt. Ik besluit daarom maar naar de coördinator te gaan en te vragen of het misschien niet handiger is gewoon bij de bar te blijven. Hij vindt het een prima idee. Dus maar weer terug. En in hetzelfde tempo gaan we maar weer door.

Het is werkelijk stompen tot 23.00 uur. We lopen elkaar soms aardig in de weg want overal willen we drankjes vandaan halen om de mensen maar ze vlug mogelijk te helpen. Het is druk en blijft druk. Ik zie vermoeide gezichten om me heen. Maar niemand klaagt en/of moppert. Sterker nog, er wordt nog steeds gelachen. En even een pauze nemen. Snel wat eten of helemaal geen pauze. Men werkt alleen maar door. Wat heb ik een respect voor deze kanjers! En het wordt er niet gemakkelijker op. Achter de bar is de vloer nat en wordt glad. Overal leggen spullen en sommige producten raken ook  op.

Ander “probleem” is dat het bestellen voor sommige klanten wat lastig wordt. Ze komen wat moeilijker uit hun woorden of helemaal niet meer. Als een Rus bij mij wat komt bestellen gaat het niet meer ik het Engels maar in een soort brabbel Russisch (denk ik) of alcoholisch Moskow’s of zo, er is werkelijk niets meer van te maken. Maar met wat kunst een vliegwerk lukt het toch om hem wat mee te geven.

Of een mannetje dat na lang wachten zijn biertje ontvangt en zo blij is dat hij het meteen uit zijn handen laat vallen. Ach dan maar een nieuwe geven, wel met de vaderlijke woorden er bij “wel met 2 handjes vasthouden jongen”. We kunnen er gelukkig om lachen. Net als toe ik ergens mijn vinger aan open haalde. Bloed achter de bar kan niet dus maar een pleister gezocht. Niet te vinden. Dan maar vragen naar een EHBO-er. Wordt opgeroepen en even later komt er een vol peloton met volledige uitrusting. Ook zij kunnen er wel om lachen.

En was er dan ook nog muziek. Ik denk van wel. Ik had namelijk het idee dat DMF een metalfestival is. Maar ik heb van de muziek totaal niks meegekregen. Ik lees nu vooral de recensies en kan me zo een aardig beeld vormen van wat zich op dat gebied heeft afgespeeld.

Om 23.00 uur is het dan formeel voorbij. Muziek klaar en niets meer uitgeven achter de bar. Dat geeft natuurlijk wel wat discussie hier en daar maar eigenlijk ook niet echt dat men moeilijk doet. Snel wat grote dingen opruimen en dan is het klaar. We praten heel kort even na en dan gaat ieder zijn of haar weg. Even snel afscheid van mijn kennis die nog een hele rit voor de boeg heeft. Ik blijf nog even bij de uitgang om daar nog even te ondersteunen en ga dan ook maar naar huis. Vies en vuil en met liters bier in mijn schoenen.

Op zondagochtend rond 09.00 uur weer terug. Er moet nog wat opgeruimd worden. De ploeg is nu beduidend kleiner en de gemiddelde leeftijd een stuk hoger. Op weg naar de kunstijsbaan zag ik al veel rommel buiten maar binnen was het een echte vuilnisbelt.

Dus maar snel aan de slag. Reclames van de hekken af halen. Alle hekken incl betonvoeten opruimen, dranghekken weg. Achterkanten bars en muntenhokken afbreken, fietsenstalling afbreken en opruimen, binnengebouw grof schoonmaken. Lekker een  hele dag flink sjouwen. Het meest zal mij nog wel bijblijven het weghalen van de hekken bij de urinoirs. Soms is het volgens mij een zegen wanneer je niet drinkt. Je zou dit met je half dronken kop moeten doen. Alles meurt en je zit zelf ook onder. Maar hetzelfde geldt ook voor andere delen van het terrein waar allerlei voedselresten zijn achtergebleven. Maar het went snel. En straks is er weer een heerlijke douche.

In de middag gezamenlijk lunchen wat ook weer erg gezellig is. En dan is het klaar. Even nog naar de producent om afscheid te nemen. Ook hij is zichtbaar moe. Veel hoeven we elkaar niet te zeggen. We weten allebei dat het mooi is geweest en dat het goed is gegaan. En dat was het ook.

Toch wil ik niet zomaar afsluiten. Ik heb namelijk nog wel wat te zeggen. Ik ben blij dat ik dit gedaan heb. Op de eerste plaats was het leuk maar er zit voor mij nog wel iets meer aan vast. Ik heb echt het voorrecht gehad om met een ploeg, veelal jonge mensen, te hebben mogen werken. Waarvan men vaak zegt dat ze lui, onverschillig en alleen met zichzelf bezig zijn. Niet dus! Deze mensen hebben het gewoon mogelijk gemaakt dat 10.000 mensen van een geweldige dag hebben kunnen genieten. En vaak door zichzelf helemaal weg te cijferen en ondanks vermoeidheid en soms wat tegenslag toch gewoon door zijn gegaan. Ik heb niemand horen mopperen. Men heeft elkaar daar waar nodig geholpen en ondersteund. Ik vind het een uitzonderlijke prestatie en ben echt nog steeds onder de indruk. Super, super goed gedaan en een vet compliment. Ik ben er trots met deze mensen te hebben mogen werken. Echt! Ik ben dan ook erg blij dat in 1 van de recensies van een metalpagina dit tussen alle muzieknieuws ook uitdrukkelijk is vermeld. Het is dus echt niet onopgemerkt gebleven. En terecht.

 

En ondanks de vermoeidheid en dagen vol van pijntjes ben ik er volgens jaar zeker weer bij. Hopelijk weer met deze zelfde ploeg fantastische hardwerkende vrijwilligers.

Jullie zijn een mooi cluppie fijne mensen!